In memoriam – Mihály Domszky

Odszedł Zasłużony Działacz PSK im. J. Bema na Węgrzech
Ze smutkiem informujemy, że Mihály Domszky odszedł 29 stycznia 2024 r. w wieku 86 lat po ciężkiej chorobie. Pan Mihály urodził się 8 października 1938 r. w Warszawie jako syn matki Polki i ojca Węgra polskiego pochodzenia. Tytuł hrabiowski, wpływy i ochrona dyplomatyczna jego ojca Pála Domszkyego umożliwiły mu ucieczkę na Węgry podczas wojny, podczas gdy pod koniec wojny on, jego żona i dzieci zostali zmuszeni do ucieczki, pozostawiając wszystko za sobą. „Zaszyli się” w górach Börzsöny w okręgu Peszt. Przybyli do Perőcsény, Balassagyarmat i w końcu do wioski Kemence, gdzie ich ojciec pracował w leśnictwie, a po pewnym czasie otrzymali skromną kwaterę służbową w leśniczówce. Mihály rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Kemence w wieku siedmiu lat, nie znając języka węgierskiego. Jego rodzice pochodzili ze szlachty, więc miał utrudniony start w komunistyczno-socjalistycznych Węgrzech, ale dzięki silnemu i wytrwałemu charakterowi i sile woli zawsze był doskonałym uczniem w gimnazjum Vác i najlepszym w szkole. Przez cały okres studiów jego wysiłki były motywowane chęcią pomocy rodzicom poprzez obniżenie kosztów szkoły z internatem. Latem podejmował się pracy fizycznej w nadleśnictwie, co pozwoliło mu na zakup ubrania. Ukończył Politechnikę w Budapeszcie, gdzie uzyskał tytuł inżyniera elektryka. Po studiach został inżynierem w elektrowni cieplnej Dorog, a następnie starszym wykładowcą w Ministerstwie Przemysłu. Stamtąd, w 1979 r., dzięki znajomości języka polskiego, przeszedł do Ministerstwa Spraw Zagranicznych i został dyplomatą. Od 1981 r. pełnił różne funkcje w Ambasadzie Węgier w Warszawie, a w 1992 r. został mianowany Ambasadorem Nadzwyczajnym i Ministrem Pełnomocnym. Służył w Warszawie aż do przejścia na emeryturę w 2001 r.  Mihály Domszky stał się godnym następcą swojego ojca, Pála Domszkyego, który działał w Warszawie w latach 1940-1944 w dziedzinie pomocy humanitarnej. Pozostał wierny swojej edukacji i w 1991 roku opublikował książkę zatytułowaną „Zbiór wzorów elektrotechnicznych”, która została opublikowana w drugim wydaniu przez Wydawnictwo Książki Technicznej w 1994 roku. Po służbie za granicą przeszedł na emeryturę. Przez pewien czas angażował się jeszcze w działalność kulturalną Polaków na Węgrzech, w Stowarzyszeniu im. J. Bema, ale później, ze względu na problemy rodzinne i zdrowotne, żył na emeryturze.  Niech Jego dusza dotrze do Stwórcy!
Endre Máté
(tłum. Mária Dávid i Maria Sebestyénné Murasiewicz)